درصورتیکه مستخدم رسمی به محلی غیر از محل ثابت خود برای طی دوره آموزشی یا کارآموزی حین خدمت اعزام گردد از مصادیق مأموریت موقت محسوب و مستحق دریافت فوقالعاده روزانه است که توسط کارشناسان رسمی دادگستری شرح داده میشود.
- تاریخ ۶۹/۲/۲۷
- شماره دادنامه ۴۵
- کلاسه پرونده ۶۸/۱۰
رأی هیئت عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص دوره آموزشی یا کارآموزی
بهصراحت بند (پ) ماده ۱۱ و بند (ث) ماده ۱۲۴ قانون استخدام کشوری اعزام مستخدم دولت برای طی دوره آموزشی یا کارآموزی در داخل کشور از مصادیق مأموریت موقت است که چون مستخدم دولت طبق قانون مکلف به اطاعت از دستور مقام صلاحیتدار در این زمینه و انجاموظیفه بر اساس آن میباشد .
لذا درصورتیکه محل طی دوره آموزشی یا کارآموزی حین خدمت خارج از محل خدمت ثابت مستخدم باشد مورد مشمول حکم مقرر در بند (ث) ماده ۳۹ قانون مذکور در باب ضرورت پرداخت فوقالعاده روزانه خواهد بود.
بنابراین مندرجات بخشنامه شماره ۵/۱۰۳۳۶-۴۹۱۸۸ مورخ ۱۳۶۲/۱۲/۲۸ وزارت امور اقتصادی و دارائی در قسمتی که نافی حق استفاده از فوقالعاده روزانه در مورد اعزام مستخدم دولت برای طی دوره آموزشی یا کارآموزی حین خدمت در خارج از محل ثابت خدمت مستخدم میباشد مغایر قانون است و ابطال میشود.
رئیس هیئت عمومی دیوان عدالت اداری – سید ابوالفضل موسوی تبریزی
پرونده در خصوص دوره آموزشی یا کارآموزی
سابقه
- شماره ه/۶۸/۱۰ ۱۳۶۹/۴/۷
- تاریخ ۶۹/۲/۲۷ شماره دادنامه ۴۵ کلاسه پرونده ۶۸/۱۰
- مرجع رسیدگی: هیئت عمومی دیوان عدالت اداری
- شاکی: آقای مسعود فنونی
- موضوع شکایت و خواسته: ابطال بخشنامه ۵/۱۰۳۳۶-۴۹۱۸۸ مورخ ۶۲/۱۲/۲۸ وزارت امور اقتصاد و دارائی.
مقدمه
شاکی طی نامه تقدیمی به دیوان اعلام داشته است:
بخشنامه شماره ۵/۱۰۳۳۶-۴۹۱۸۸ مورخ ۶۲/۱۲/۲۸ مرا از دریافت حق قانونی خود محروم نموده است. چون به استناد ماده ۱۲۴ قانون استخدام کشوری که میگوید مستخدم رسمی را منحصراً میتوان دریکی از حالات زیر که ذکر میشود قرارداد و قرار دادن مستخدم در غیر این حالات غیرقانونی است.
“حال اشتغال، مرخصی، معذوریت، آمادهبهخدمت، مأموریت، خدمت زیر پرچم و…”که بند (ث) همین ماده میگوید” حال مأموریت و آن وضع مستخدمی است که بهطور موقت مأمور انجاموظیفهای غیر از وظیفه اصلی ثابت سازمان خود گردیده یا از طرف وزارتخانه یا موسسه متبوع برای طی دوره آموزشی یا کارآموزی یا خدمت دریکی از مؤسسات موضوعبند (پ) ماده ۱۱ قانون استخدام کشوری که میگوید اعزام مستخدم برای طی دوره آموزشی یا کارآموزی در داخل یا خارج از کشور مأموریت میباشد ونیز به استناد بند (ث) ماده ۳۹ قانون استخدام کشوری که اعلام نموده است:
فوقالعاده مأموریت روزانه در قبال روزهایی که مستخدم خارج از محل کار خود انجاموظیفه میکند قابل پرداخت است.
لذا چون بخشنامه مزبور خلاف نص صریح مواد قانونهای ذکرشده میباشد لذا تقاضای لغو آن را دارد.
با انجام تبادل لایحه نماینده قضائی وزارت امور اقتصاد و دارائی طی نامه شماره ۱۰۲۷۳-۹۱ مورخ ۶۸/۱۲/۲۷ با ارسال نامه مدیرکل کارگزینی وزارت امور اقتصاد و دارائی مبادرت به پاسخگویی نموده در نامه مدیرکل کارگزینی آمده است:
شاکی جهت انتصاب به پست کمک ممیزی که منجر به غیر رشته شغلی وی میگردید ملزم به گذرانیدن دوره آموزش بوده است درحالیکه به استناد ماده ۱ آئیننامه فوقالعاده روزانه موضوعبند (ث) ماده ۳۹ قانون استخدام کشوری فوقالعاده روزانه در داخل کشور به مستخدمینی که بهعنوان مأموریت جهت انجاموظیفه موقت به خارج از محل اعزام میشوند قابل پرداخت است.
از طرفی بر اساس قسمت آخر بخشنامه ۵/۱۰۳۳۶-۴۹۱۸۸ مورخ ۶۲/۱۲/۲۸ وزارت متبوع موافقت با طی دوره آموزش این قبیل کارمندان بدون پرداخت فوقالعاده مأموریت صورت گرفته است.
هیئت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست آیتالله سید ابوالفضل موسوی تبریزی و با حضور روسای شعب تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره بهاتفاق آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
مرجع:
- روزنامه رسمی شماره ۱۳۲۳۲-۱۳۶۹/۵/۱۸
- گردآوریشده توسط:کارشناسان رسمی دادگستری
